De ontmoeting (10 november 2008)

 Eindelijk was het vanochtend zo ver, we mochten Quan ophalen. De gids was al op tijd aanwezig, dus om 9 uur waren we al op de plaats van bestemming. Omdat het adoptiebureau verbouwd werd was de overdracht in een (niet zo chic) hotel. Bij aankomst daar werden we naar een zaal gebracht waar al wat kinderen stonden te wachten, helaas die van ons nog niet. De gids regelde snel alle formaliteiten zodat zodra er iemand zou zijn van de autoriteiten hij gelijk aan de beurt was. Ondertussen kwamen de andere echtparen al binnen en was er het eerste aftasten tussen de nieuwe gezinsleden. Vanuit Nederland waren er nog 3 stellen, welke we in het hotel al gezien hadden, die daar ook aankwamen. Twee van hen hadden al een dochtertje geadopteerd dus die kon goed voor het eerst contact zorgen. In alle hectiek kwam Quan ineens bij ons zitten, in een mooi rood chinees pakje werd hij bij Marc op schoot gezet. En de eerste schrik zat er bij Quan al goed in, maar een autootje die uit de tas kwam deed wonderen. Tussendoor konden we nog wat vragen stellen aan de mevrouw van het kindertehuis over onder andere zijn eet- en slaapgewoonten. Hij blijkt veel te lusten, en blijft eten zolang er wat is. Na wat overleg met de dame van het kindertehuis konden we in elk geval zien in welk ziekenhuis hij gevonden was. Die was vlak in de buurt dus dat was straks maar een kleine omweg. Omdat we al zo ver waren met de papieren konden we snel verder voor de foto's en overige formaliteiten. Tijden het maken van de foto's blijkt dat Quan al redelijk goed zelfstandig kan lopen. Daarna de auto in en dat was iets minder, de eerste tranen kwamen al snel maar de troost van Mariël deed goed en al snel was ons kindje in dromenland. Even snel wat foto's gemaakt bij het ziekenhuis en terug naar het hotel om aan elkaar te wennen. Eerst was het heel leuk in de hotelkamer, maar toen kwam weer even het besef van Quan dat we hier niet weg gingen, dus wederom grote waterlanders, maar gelukkig kwam hij al snel voor troost bij ons. Tegen 12 uur zijn we even wat gaan eten in het restaurant van het hotel. Quan blijkt veel lekker te vinden of in elk geval te willen uitproberen. Congé, rijst, brood, ananassap alles ging er goed in. Naar het eten terug naar de kamer voor het middagdutje en naar een paar minuten huilen was Quan al in dromenland en zitten wij nu dit te typen. De meegebrachte kleren blijken nog wat aan de grote kant te zijn voor ons ventje, dus strak maar even shoppen voor wat spullen die beter passen.

Eerste info uit China

Hallo daar, momenteel zitten we in de provincie. Een dag voordat we Quan krijgen. We zijn gisteren rustig van Amsterdam naar Beijing gevlogen. In het vliegtuig zaten 85 personen met plaats voor 220, dus we konden beide liggen op 2 stoelen, maar toch slaap je er slecht.

In Beijing stond de gids netjes op ons te wachten en we zaten dus op tijd in het Hotel. Even een paar uurtje gerust daar, daarna wezen eten "HOTPOT" met de andere stellen. Het koste nogal wat moeite om te bestellen maar Inge en MARC samen liepen het restaurant in om te kijken bij andere tafels. Daar hebben we overlegd met de gasten en maar besteld wat die aten. Smaakte wel goed, maar bouillon was erg pittig. Daarna op tijd naar bed, maar door alle drukte waren we naar een paar uurtjes slapen al weer wakker. De halve nacht dus liggen draaien en praten (zoals ook veel andere stellen hoorden we. De volgende ochtend stond om 8:50 de bus al weer klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Het inchecken werd netjes geregeld door de gids, koste echter wel wat moeite om de buggy voor niks mee te krijgen, maar dat lukte haar toch. De juffrouw achter de incheckbalie las niet goed en dacht dat we nu al een baby bij ons hadden. Het koste wat moeite om haar uit te leggen dat we die nog moesten ophalen. Daarna door de check en naar een half uurtje wachten zaten wij als enige twee westerlingen in het vliegtuig. Vlucht verliep echter voorspoedig (nog even de ogen dicht kunnen doen) en ook in Shenyang was alles goed geregeld. Er stond iemand te wachten met een bordje "ADOPTION FAMILY HOLLAND" en die bracht ons via zijn telefoon in contact met de locale gids. Die had in de ochtend een examen moeten doen, maar de man op het vliegveld bracht ons netjes naar het hotel waar Stephen al stond te wachten. Hij had al ingechecked voor ons, en heeft ons kort een uitleg gegeven over Shenyang en de procedures voor de komende paar dagen. Het hotel ligt netjes (en stil) in een grote winkelstraat met supermarkten, locale en internationale restaurants in de buurt. Na het uitpakken even een bakkie koffie gedaan bij Starbucks en daarna een klein dutje. Vanmiddag een paar inkopen al gedaan en vast wat rondgekeken voor de komende paar dagen. Daarna onze computer gechecked, en dat werkte bijna ineens. Daarna een hapje wezen eten bij de Pizzahut (lastig hoor om in het Chinees een pizza te bestellen). Nu nog even dit typen en dan kijken of we zo kunnen slapen. Morgen is tenslotte de grote dag. Tot dan.